در مهندسی نرم افزار یک الگوی طراحی (Design Pattern) یک راه حل عمومی قابل تکرار برای یک سری مسائلی که معمولا در اکثر پروژه ها در مرحله طراحی نرم افزار رخ می‏‏ دهند می باشد.

یگ الگوی طراحی یک طراحی کامل نیست که بتوان آن را مستقیما در کدمان کپی کنیم.
یک توضیح یا قالبی برای نحوه حل مشکل می باشد که میتواند به همراه راه حل های مختلفی استفاده شود.

الگوهای طراحی می توانند به سرعت فرایند توسعه نرم افزار را با ارائه پارادایم های آزمایش شده و اثبات شده بیافزایند.
یک طراحی نرم افزار موثر نیازمند در نظر گرفتن مسائلی است که ممکن است تا بعد از پیاده سازی قابل مشاهده نباشد. استفاده مجدد از الگوهای طراحی به جلوگیری از مسائل ریز و ظریفی که میتواند منجر به مشکلات بزرگ شود و همچنین به خوانایی کد برای برنامه نویس ها و معماران نرم افزار آشنا با الگو ها کمک میکند.

اغلب مردم تنها نحوه اعمال تکنیک های طراحی نرم افزار به مشکل فعلی را درک می کنند. این تکنیک ها در اعمال به مشکلات هر پروژه می تواند متفاوت باشد . الگوهای طراحی راه حل های عمومی ارائه می دهند که در یک فرمت مستند شده اند که نیاز به جزییات خاصی از مسئله ندارد.

به علاوه الگوها به توسعه دهندگان اجازه برقراری ارتباط با استفاده از نام های به خوبی شناخته شده و به خوبی درک شده برای تعاملات نرم افزاری استفاده کنند می دهد. بیشتر الگوهای طراحی در طول زمان میتوانند بهبود پیدا کنند آن ها را نسبت به طراحی های adhoc(راه حل های موقت) قوی تر کند.